فراخوانِ «کارگروهِ پایشِ زبانِ پارسی»

3 دیدگاه فرستاده شده است.

1. با نیکروز وُ بِهروز بُوَد ( باد ) :
   بِسیار کُنِش و کَردار نیک وُ شایِسته وُ بایِسته ای اَست ، گاه ( زَرمان ، زَمان ) این گام فَرارِسیده بود ، نُکته ای که بایَد اَفزود: بُزُرگ تَرین سُستیگاه زَبانِ پارسی جُستار گَردانِش ( صَرف ) آن اَست که شایَد بهتَر باشَد دَر یِکُمینِگی ( اُلَویَّت ) گُزاشته ( گُذاشته ، قَرار داده ) شَوَد .
   با آرزوی کام یابی وُ دَست یابی به این گام بَردای
   ( اِقدام )

   پاسخ

2. بسیار نیک.
   من پیشنهادهای زیر را دارم:
   – پی ریزی کروهی برای بکارگیری از روشهای هوش مصنوعی، بویژه LLM، در جهت برگرداندن متنهای ناسره و آشفته به پارسی (سره).
   – سپس، ساخت تارنماهایی برای پیشنهاد دادن برابرهای پارسی، چه واژه چه جمله.
   – آگاهسازی هم میهن ها برای اهمیت تمدنی زبان.

   پاسخ

3. شوربختانه دسترسی من به نشانی یِ داده شده شدنی نیست، پس در همین جاآمادگیِ خود را اعلام می کنم.
   پیشتر کتابی نوشته ام با این عنوان:
   فرچام ـِ خط وْ نوشتار ـِ فارسی – بهسازی یا دگرگونی؟
   انتشارات زرنوشت.
   چرائی یِ نگارش ِ کتاب:
   این کار نتیجه یِ سالها اندیشه، آزمون و خطا و کوشش ِ ین نویسنده برا یِ بهسازی یِ نگارش ِ فارسی-ست، که از دیرباز بدآن گرفتار بوده است. روی ِ سخن ِاین کتاب با پژوهشگران ِ خط و نوشتار، فرهنگ-نویسان، آموزگاران و رسانه-ها-ست، امّا دانشجویان، گزارش-نویسان و حتّا آموزشگران، دانشاموزان و زبان-آموزان ِ فارسی، و در یک کلام همه یِ آنها ئی که با خواندن و نوشتن ِ فارسی سروکار دارند آن را سودمند خواهند یافت. در این کتاب گوشه-ها ئی از زبان کندوکاو شده است که در املا مشکل-آفرین اند، و در برابر ِ هر کدام راهکارها ئی پیشنهاد شده اند، به گونه ای که افزون بر آسانخوانی ، برابری یِ نوشتار با گفتار را از ۲۵ درصد ِ کنونی به ۹۳ درصد می رساند، بی ان که چهره یِ خط را دچار ِ دگرگونی یِ مغنادار ی کند.
   این دستاورد طول ِ دوره یِ آموزش ِ فارسی، هزینه-ها یِ زبان-آموزی و تنش بر نوآموز و آموزشکر را می کاهد، و نوآموزان پس از نخستین سال ِ آموزشی خواهند توانست هر نوشته ای را، هر چند دشوار، دستِکم به خوانند.
   این نویسنده بر آن نیست که همه یِ دشواری-ها را دیده و بهترین راهکار را پیشنهاد داده است، و نیز خود را بی-نیاز از نقد و راهنمائی یِ صاحبان ِ اندیشه نه می داند، که بی-صبرانه چشم-به-راه ِ آن است. باشد که از این میان راهکارها ئی، ای بسا بهتر، یافته شود، و زبان ِ فارسی را از این بن-بست ِ کنونی به رهاند، و آن را برا یِ چالش-ها یِ پیشِ ِرو در سپهر مجازی، و برا یِ ایفا یِ نقش ی درخور ِ زبان ِ فارسی در دنیا یِ دانش-بنیان ِ امروزی، کارآمدتر سازد. چُنین باد!

   پاسخ