Порсӣ Анҷуман: «Фарҳанги паҳлавӣ» гирдоварӣ ва нивиштаи Баҳроми Фраҳвашӣ аст, ки устоди зиндаёд Иброҳими Пурдовуд бар он пешгуфтор нивиштаанд.
Ҳарчанд наздик ба шаст сол аз чопи ин фарҳанг мегузарад ва то андозае ранги куҳнаги ба худ гирифтааст, бо ҳамаи ин ҳанӯз судмандиҳои худро дорад.

Ҷалол Холиқии Мутлақ: Ҳама‏и мо ҳангоме, ки аз аҳаммияти “Шоҳнома” сухан ба миён ме‎ояд, дар ин назар иттифоқ дорем, ки “Шоҳнома” яке аз мафохири миллии мост, вале банда мутмаин ҳастам, ки агар аз сад нафар нобаргузида бипурсед, ки: «Чаро “Шоҳнома” яке аз мафохири миллии мост?», беш аз навад нафари онҳо аҳаммияти миллии “Шоҳнома”-ро дар таблиғи меҳанпарастӣ ва шарҳи пирӯзиҳои эрониён бар душманони онҳо ме‎донанд, ки тоза дар ҳамин ҷо ҳам ағлаб фаромӯш ме‎гардад, ки “Шоҳнома” саргузашти шикастҳои эрониён ҳам ҳаст ва истилоҳе, ки бар таъна мегӯянд «“Шоҳнома” охираш хуш аст», аз ҳамин ҷо бархостааст. Ба сухани дигар, вақте мо аз аҳаммияти миллии “Шоҳнома” сухан ме‎гӯем, ғолибан танҳо ба аҳаммияте, ки ин китоб барои миллияти мо дорад назар дорем, вале аҳаммияти миллии “Шоҳнома” хеле беш аз ин аст.

Порсӣ Анҷуман: «Ҷусторномаг», ки гирдоварде аз ҷусторҳои Маздои Тоҷбахш ва Бузургмеҳри Луқмон аст, чоп шуд.

Порсӣ Анҷуман: Бозхонии сурудаҳое чанд аз Хайём, бо кӯшиш дар бозсозии гӯиши замони Хайём, фарогӯии порсӣ ба шеваи ҳазор соли пешро бо хониши Алекс Фурман, забоншиноси русӣ-омрикоӣ, дар инҷой бибинед ва бишнавед.

Порсӣ Анҷуман: «Гузидае аз Динкарди чаҳорум» (баргирифта аз «Ойиннома»-и Соcонӣ, нивишташуда ба рӯзгори шоҳаншоҳ Хусрави Анушервон) бо гардониш ва гузориши Бузургмеҳри Луқмон чопахш шуд.

Порсӣ Анҷуман: Фарҳангистон 131 нибеги(китоби) омӯзишии забон ва адаби порсӣ, аз соли 1300 то 1400-ро бо номи «Ганҷинаи китобҳои дарсии забон ва адабиёти форсӣ» гирдоварӣ ва дар торнамояш боргузорӣ кардааст.
Ин гирдовард(маҷмӯъа) натанҳо дастрасии осон ба ин бунхонҳо(манобеъ)-ро фароҳам оварда, ки кори пижӯҳишгаронро низ содатар кардааст.

Порсӣ Анҷуман: Бозхонии сурудаҳое чанд аз Рӯдакӣ бо кӯшиш дар бозсозии гӯиши замони Рӯдакӣ, фарогӯии порсии ба шеваи 11 садаи пешро бо хониши Алекс Фурман, забоншиноси рӯсӣ-омрикоӣ, дар ин ҷой бибинед ва бишнавед

Бузургмеҳри Луқмон: Пас аз тозиши тозиён ва аз миён рафтани дугонаи дин ва шаҳриёрӣ, забони порсӣ танҳо намудгоҳи эронӣ будан ва нигаҳдорандаи огоҳии дарҳамшикастаи эрониён гашт. Ин забон ҳарчанд дунболаи забони порсиг аст, аз онҷо, ки забони пасотозишист, забонест тозишзада, ки лояҳои вожагонӣ ва дастуриаш дар кашмакаше пайваста бо якдигаранд. Ҳам аз ин рӯст, ки пешзаминаи бозсозии огоҳии дарҳамшикастаи эроншаҳрӣ бозсозӣ ва ҳамоҳангсозии сохтори дастурӣ ва ганҷинаи вожагонии порсист.

Куруши Ҷаннатӣ: «Оғозгарони пижӯҳиши забони паҳлавӣ дар Эрон» нивиштаи Аскари Баҳромӣ яке аз китобҳои тозамунташиршуда дар заминаи «забони паҳлавӣ»-ст. Мавзӯъи нибег чунонки аз номи он пайдост пижӯҳишест дар бораи касоне, ки дар Эрони ҳамрӯзгор (муъосир) нахустин гомҳоро дар заминаи омӯзиш ва ёдгирии забони порсии миёна/ порсиг бардоштаанд.

Аббос Салимии Онгил: Дар Наврӯзи имсол замон даст дод то чанд рӯзе канори хонавода бошам. Дар чунин рӯзҳое, чунонки уфтаду донӣ, бозӣ бо варақ (ҳукму чорбарг ва …) яке аз саргармиҳои хонаводаҳои эронист. Баҳор буд ва ҳаво дилпазир, мо ҳам нишастем ва чанд дасте бозӣ кардем. Дар яке аз дастҳои нафасгир, хоҳарзодаи навҷавонам бо шодӣ гуфт: «Панҷро сар кун. Панҷи дилро сар кун… .»