Порсӣ Анҷуман: «Гузидае аз Динкарди чаҳорум» (баргирифта аз «Ойиннома»-и Соcонӣ, нивишташуда ба рӯзгори шоҳаншоҳ Хусрави Анушервон) бо гардониш ва гузориши Бузургмеҳри Луқмон чопахш шуд.

Порсӣ Анҷуман: Фарҳангистон 131 нибеги(китоби) омӯзишии забон ва адаби порсӣ, аз соли 1300 то 1400-ро бо номи «Ганҷинаи китобҳои дарсии забон ва адабиёти форсӣ» гирдоварӣ ва дар торнамояш боргузорӣ кардааст.
Ин гирдовард(маҷмӯъа) натанҳо дастрасии осон ба ин бунхонҳо(манобеъ)-ро фароҳам оварда, ки кори пижӯҳишгаронро низ содатар кардааст.

Порсӣ Анҷуман: Бозхонии сурудаҳое чанд аз Рӯдакӣ бо кӯшиш дар бозсозии гӯиши замони Рӯдакӣ, фарогӯии порсии ба шеваи 11 садаи пешро бо хониши Алекс Фурман, забоншиноси рӯсӣ-омрикоӣ, дар ин ҷой бибинед ва бишнавед

Бузургмеҳри Луқмон: Пас аз тозиши тозиён ва аз миён рафтани дугонаи дин ва шаҳриёрӣ, забони порсӣ танҳо намудгоҳи эронӣ будан ва нигаҳдорандаи огоҳии дарҳамшикастаи эрониён гашт. Ин забон ҳарчанд дунболаи забони порсиг аст, аз онҷо, ки забони пасотозишист, забонест тозишзада, ки лояҳои вожагонӣ ва дастуриаш дар кашмакаше пайваста бо якдигаранд. Ҳам аз ин рӯст, ки пешзаминаи бозсозии огоҳии дарҳамшикастаи эроншаҳрӣ бозсозӣ ва ҳамоҳангсозии сохтори дастурӣ ва ганҷинаи вожагонии порсист.

Куруши Ҷаннатӣ: «Оғозгарони пижӯҳиши забони паҳлавӣ дар Эрон» нивиштаи Аскари Баҳромӣ яке аз китобҳои тозамунташиршуда дар заминаи «забони паҳлавӣ»-ст. Мавзӯъи нибег чунонки аз номи он пайдост пижӯҳишест дар бораи касоне, ки дар Эрони ҳамрӯзгор (муъосир) нахустин гомҳоро дар заминаи омӯзиш ва ёдгирии забони порсии миёна/ порсиг бардоштаанд.

Аббос Салимии Онгил: Дар Наврӯзи имсол замон даст дод то чанд рӯзе канори хонавода бошам. Дар чунин рӯзҳое, чунонки уфтаду донӣ, бозӣ бо варақ (ҳукму чорбарг ва …) яке аз саргармиҳои хонаводаҳои эронист. Баҳор буд ва ҳаво дилпазир, мо ҳам нишастем ва чанд дасте бозӣ кардем. Дар яке аз дастҳои нафасгир, хоҳарзодаи навҷавонам бо шодӣ гуфт: «Панҷро сар кун. Панҷи дилро сар кун… .»

Порсӣ Анҷуман: Дабира чеҳраи нивиштории забон аст ва агар ҳар кас бар он бошад, ки дар ин замина сози худро бизанад, ошуфтагӣ ба кори забон роҳ хоҳад ёфт.
Дар ин росто, Порсӣ Анҷуман ҳарчанд бар «Дастури хатти форсӣ»-и Фарҳангистон хурдаҳое дорад, лек барои пешгирӣ аз ошуфтагӣ дар паҳнаи нивишторӣ ҳам аз ин шеваи Фарҳангистон пайравӣ мекунад ва ҳам пайравӣ аз онро ба ҳар он кас, ки ба порсӣ менависад, сифориш мекунад.

Ҷавод Ранҷбари Дурахшилур: Мабнои ақлию торихию сиёсӣ барои таъсиси Фарҳангистони забони туркӣ вуҷуд надорад. Ончи дар бораи вазоифи ин ниҳод гуфта мешавад, ҳама беэътибор ва аз сари нодонӣ ё ғаразварзист.

Порсӣ Анҷуман: Шоҳномахонӣ бо кӯшиш дар бозсозии гӯиши замони Фирдавсӣ, фарогӯии порсии ба шеваи 11 садаи пешро бо хониши Алекс Фаврман, забоншиноси русӣ-омрикоӣ, дар ин ҷой бибинед ва бишнавед.

Порсӣ Анҷуман: «Гӯёии Арасту» (чопи севум, вироиши дувум) ва «Забони порсиг» (чопи панҷум, вироиши нахуст) чопахш шуда ва инак дар дастраси устодон, пижӯҳандагон, донишҷуён ва дӯстдорони гӯёӣ ва фарзонагӣ ва фарҳангу забонҳои эронист.